در این شب ربانی همه مکانی را می‌جویند تا دل را به سخای ولی اش گره بزنند و با طلب شفاعت، روح خود را تازه کنند.

مشهد مآمن عشق

مشهدی که باشی قطعه‌ای از بهشت را که سروریاران از سر لطف  به بندگان خاکی اش عنایت کرده، به تمام دنیا نمی فروشی و این مکان را بهترین مأمن عشق می دانی.

حدود ساعت ٢١ وارد حرم شدم، به رسم ادب دق البابی کردم و اذن دخول خواندم تا ولی نعمت و مولا رخصت حضور در آستانش را عنایت کند.

کمی جلوتر رفتم چشمم که به گنبد طلایی رنگ مولا افتاد قطره‌های اشک گونه‌های تب دارم را در برگرفت، سلامی کردم و سرخوش از دیدار دوباره مولا، از اینکه در این شب افتخار حضور در حریمش نصیبم شده بود سپاس گویان به راهم ادامه دادم.

خنکای نسیمِ بهشتِ رضا(ع) گویی دست نوازش ملائک بود بر چهره خسته از روزمرگی هایم.

وارد صحن جامع رضوی که شدم خیل عظیم مشتاقان و شیفتگانی را دیدم که با تمام وجود پا را در آستان ربانی مولا گذارده بودند و با تمام عشق به مولای خود رضا(ع) پناه آورده بودند.

رخت عزای حضرت امیر(ع) هنوز برتن علویان شیفته از عشق مولا جلوه می‌کرد و نشانی از غیرت و حزن شیعیان بر غم از دست دادن پدر پیر امت بود.

صدای تلاوت قرآن در این آستان، توسط ٣ قاری جوان روحم را جلا داد، قاریان جوان با شوری سرشار آیات عنکبوت، رم و دخان را تلاوت می‌کردند.

حرم مولا امشب زیبا تر از همیشه بود گنبد طلایی رنگ و گلدسته‌های همچون سروَش به سان خورشیدی در دل تاریک شب می‌درخشید.

نزول ملائک به این آستان حال و هوای آن را همچون بهشت مطبوع کرده بود، تلاوت قرآن به اتمام رسید، بندگان حضرت پروردگار هریک مشغول کاری بودند، مادری با چادر سفید رنگِ گل آبی اش به سختی رو به قبله نماز عشق می‌گزارد، زن و مرد جوان قرآن به دست و رو به آسمان زیر لب چیزی را زمزمه می‌کردند، میهمانان خردسال ونوزاد این آستان نیز به جمع ملائک پیوسته بودند و در این شب رحمت پروردگار را نوید می دادند.

فرج در بهشت

بعد از اتمام تلاوت قرآن، صدای دعای روح بخش و حزین فرج در بهشت طنین انداخت، تلاوت دعای فرج در این شب حال و هوایی دیگر داشت، گویی با خود مهدی موعود(عج) دعای فرج را زمزمه می‌کنیم.

قرعه کار امشب به نام میرداماد، خورده بود تا با تلاوت جوشن کبیر، رسم و شیوه دلبری حضرت پروردگار را از سر بگیریم.

صدای تلاوت جوشن کبیر که بلند شد خیلی‌ها شروع به اشک ریختن کردند، قطره قطره مروارید از گونه‌های شیفتگان حضرت باری تعالی، دوری و فراغ را از یار دیرین را فریاد می زد.

در دعای جوشن کبیر حضرت عشق را به تمامی صفاتش سوگند می دهی تا روی گردان تو نباشد و دیگر باره به چهره پر از معصیتت نظاره کند، هر فرازی که از این دعا به اتمام می‌رسد جمعیت یک صدا ناله‌ی الغوث الغوث سر می‌دهند تا یک نگاه دیگر از تنها عشق اعلی بگیرند.

کبرتران حریم رضوی هم امشب گویی قرآن به سر گرفته اند،روبه روی گنبد مولا و بر روی سقاخانه دسته جمعی نشسته‌اند و صدایی از دل‌های گرفته آنها به گوش نمی رسد.

جوان ترها سرپا ایستاده اند و با شوری عجیب بند بند جوشن را زمزمه می کنند، زنجیره ی دل های خاکیان با دست در دست دادن ملائک به آستان حضرت عشق متصل شده است، امشب آسمان به زمین آمده است.

میانه ی دعا چشمم به پرچم مشکی "یا مرتضی علی" که بر بلندای دیواره حرم، زینت بخش این حریم همیشه الهی است، می‌افتد و بی اختیار قطره قطره عشق بر گونه ام جاری می‌شود.

آبی کتابچه‌های دعایی که به دستان معشوق پرستان، جای خوش کرده است، زلال و پاکی دل بندگان را متجلی می‌شود.

چفیه بر دوشان این شب هم کم نیستند، امشب گویی حریم مطهر رضوی بیش از پیش گسترده شده و تمام مشهد که سهل است تمام ایران دل به پنجره فولاد گره زده اند و همه در این مکان ربانی حضور دارند.

بند آخر

مروارید اشک امشب حریم حضرت الرئوف را می‌شوید و مژگان خیس دل به دلدار سپرده، این آستان را جارو می زند چرا که منتظر دیدار حضرت باری تعالی است.

جوشن به بند آخر رسید و دل‌های مشتاق از عشق یار نه تنها سیراب نشد که تشنه تر از قبل، با ندایی بلند تر با عشقی سرشارتر، الغوث الغوث بند آخر را با تمام وجود و از اعماق قلب شکست خورده از عصیان، فریاد می‌زند.

ذکر مصیبت ائمه اطهار و عرض ارادت به ائمه اطهاری که شیعه بدون حُب آنان شوری ندارد، جمعیت را عاشق تر می‌کند.

سرتاسر این آستان جایگاه قدم ملائک است، بی شک امشب هر فرشته ای برای پنجره فولاد، بالِ شکسته می دهد، حق دارد بیچاره ملک، چرا که تا رمضان دیگر باید برای این شب و این آستان انتظار بکشد.

سخنرانی آیت‌الله علم الهدی نماینده ولی فقیه و امام جمعه مشهد، پایان بخش آخرین شب از لیالی قدر در جوار مرقد مطهر امام مهربانی ها است که با قرآن به سرگرفتن و شفاعت طلبیدن از ائمه اطهار به اتمام می‌رسد.

به سراغ شیفتگان و دل از کف دادگان رفتم تا از حس و حال قدر در بهشت از آنها بپرسم.